In het spoor van de Groote Oorlog met kleine kinderen

Enkele weken geleden trok Lore en haar gezin richting de Westhoek. Of een bezoek geschikt is voor kinderen van 5 en 7 jaar en hen iets bij te leren over oorlog? Dat en veel meer kom je hier te weten!

groote oorlog
In het spoor van de groote oorlog

Op naar de Westhoek om te leren over...oorlog!

'Ik vind het belangrijk om mijn kinderen iets bij te brengen over de oorlog en over de gruwel die dik 100 jaar geleden heeft plaatsgevonden. Maar op welke leeftijd zijn kinderen daar klaar voor? Vanaf wanneer hebben ze daar interesse in, begrijpen ze wat er gebeurd is en kunnen ze zich een beetje inleven? Nu de jongens 7 en 5 zijn leek het mij de moeite om dat eens uit te testen.

Een paar weken geleden trokken we daarom richting Ieper, meerbepaald Passendale in Zonnebeke. Daar zouden we een bezoekje brengen aan het Memorial Museum Passchendaele 1917. Ik had op voorhand wat research gedaan en verschillende opties qua musea en dergelijke rond de oorlog bekeken, en had daarbij opvallend veel positieve recensies gelezen over het museum in Passendale, dus onze keuze was snel gemaakt.

We arriveerden tegen de middag in Zonnebeke. Wat ons meteen opviel, was dat het museum op een prachtig (kasteel)domein is gevestigd met graspleinen, een speelplein, vissers aan het water, ... Een ideale plek om op een zonnige dag te picknicken. Omdat ze die dag regen hadden voorspeld (waar voorlopig niets van te merken viel), hadden wij echter gereserveerd in Bistro Koklikoo. Heel handig, want dat ligt zowat naast het museum. 

Een geluk dat we hadden gereserveerd: nog geen vijf minuten nadat we toekwamen zat het er stampvol. We kregen er een smakelijk bord voorgeschoteld (voor de kindjes zelfs gedresseerd met een leuk konijntje in balsamico, het zit in de details :) ) en genoten van een lekkere lunch. Het dessert besloten we op te sparen tot ná ons museum-bezoek,.

in het spoor van de groote oorlog

Terug naar de tijd van de oorlog

Tijd voor het museum! Daar kregen we elk een audiogids mee om ons tijdens ons bezoek te vergezellen. Het museum biedt enerzijds een algemeen beeld van de Eerste Wereldoorlog, en focust anderzijds ook op de beruchte Slag bij Passendaele in 1917.

"We konden ons levendig voorstellen hoe het moet geweest zijn om daar te slapen of naar het toilet te gaan"

Geboeid van begin tot einde
Doordat het museum heel afwisselend is opgesteld, bleven de jongens geboeid van begin tot eind. Zo kregen we tijdens ons bezoek een beeld van de uitrusting van soldaten van verschillende nationaliteiten en van hun wapens, maar waren er ook interactieve onderdelen. Je kan er bijvoorbeeld ruiken aan verschillende gassen die werden ingezet in de oorlog. (Weetje: mosterdgas ruikt echt naar mosterd!) en aan de typische corned beef van toen (spoiler alert: walgelijk!) of zelf eens een helm opzetten. 

Halverwege het museum kom je in een nagebouwde 'dug-out'. Je kan je er levendig voorstellen hoe het moet geweest zijn om daar te slapen of naar het toilet te gaan, en je ziet er een communicatie- en verbandpost.

Wat later kregen we een filmpje te zien over hoe de geallieerden oprukten en langzaam maar zeker terrein wonnen. Eindigen deden we in de nagebouwde loopgraven in de tuin. Behoorlijk indrukwekkend! 

Doordat het museum niet gewoon een kwestie van "kijken en nergens aankomen" is, waren onze jongens helemaal mee in het verhaal. Het ene moment was het gewoon kijken en luisteren, maar het volgende moment konden ze zelf iets uittesten, daarna konden ze in de dug-out of de loopgraven rondlopen, dan weer een filmpje bekijken, ... Ze waren onder de indruk en hebben zich geen moment verveeld. 

In de buurt van het museum ligt het Tyne Cot Cemetary, de grootste Commonwealth begraafplaats op het vasteland. Een must als je daar in de buurt bent, dus dat wilden we niet links laten liggen. Maar eerst keerden we nog even terug naar Koklikoo voor ons uitgestelde dessertje. De jongens smulden van een kinderijsje - en als we een tip mogen geven aan de mama's en papa's: de verrassingsdoos bleek een heus ladenkastje te zijn, met in elke lade een lekkere verrassing. Aanradertje! Voor we naar de begraafplaats gingen, lieten we de jongens nog even los op het speelplein.

Onderweg naar Tyne Cot Cemetary peperden we de jongens goed in dat het om een begraafplaats ging van soldaten, en dat je daar uit respect heel stil en rustig moet zijn. Ik had toch een beetje schrik dat ze daar de boel op stelten zouden zetten ;-), maar die angst bleek ongegrond.

oorlog

Ook geschikt voor kinderen

Bij aankomst gingen we eerst langs het bezoekerscentrum. En eerlijk, ik moest er toch even slikken: de namen van de overleden soldaten worden er één voor één voorgelezen, en op een scherm krijg je daarbij een foto te zien van de soldaat in kwestie, waarbij ook zijn leeftijd staat vermeld. Pakkend! 

De begraafplaats zelf is indrukwekkend. Zoveel graven, de stilte die er hangt, je kan niet anders dan onder de indruk zijn. En ook hier waren de jongens helemaal mee. Ze bestudeerden de graven en wilden weten of de soldaat in kwestie geïdentificeerd was en van waar hij dan afkomstig was, of dat het om een 'onbekende soldaat' ging. 

Halverwege vreesden we dat het zou beginnen regenen, dus wilden we rechtsomkeer maken, maar daar dachten de jongens anders over: die wilden de begraafplaats helemaal bekijken. Om maar te zeggen: ze waren echt geïnteresseerd. 

Of ze er veel van zullen onthouden, dat weet ik natuurlijk niet. Maar we hadden in elk geval een boeiende dag, en ik kreeg een antwoord op mijn vraag: nee, 7 en 5 is niet te jong voor een eerste kennismaking met de oorlog!'