LABIOMISTA - de wondere wereld van Koen Vanmechelen

De werken van Koen Vanmechelen kwamen we al op verschillende plekken tegen. Wij gingen op zoek naar de man achter deze fantastische kunst. Hiervoor trokken we naar Zwartberg bij Genk, naar LABIOMISTA. 

LABIOMISTA : in het hoofd van Koen Vanmechelen

Koen Vanmechelen is al lang geen onbekende meer. De naam doet ongetwijfeld een belletje rinkelen. Niet alleen door de 600.000 beeldjes van het project Coming World Remember Me in het niemandsland in de Palingbeek bij Ieper, maar misschien stond je – zoals wij - ook al eens oog in oog met de meters hoge Cosmogolem of hoorde je al eens van zijn Cosmopolitan Chicken Project, het project waarbij kippen van overal ter wereld met elkaar gekruist worden.

De werken van de polyvalente artiest kruisten al vaker onze wegen, maar nu wilden we wel eens het verhaal achter de kunstenaar ontdekken; in het hoofd van Vanmechelen duiken dus. Hiervoor trokken we naar LABIOMISTA in Genk.

LABIOMISTA
Credits @Kris Vervaeke

LABIO-wat?

‘LABIOMISTA? Huh? Wat is dat?’ zo dachten ook wij onmiddellijk. Geef toe, het is een ongekend woord.

Logisch, want het is een hersenspinsel van de kunstenaar die simpelweg het lidwoord ‘LA’ aan ‘BIO’ en ‘MISTA’ breide tot LA-BIO-MISTA wat zoveel betekent als ‘de mix van het leven’. En dat is exact waar LABIOMISTA voor staat, een project waar mens, dier, natuur, kunst en architectuur in harmonie leven; of dat toch proberen.

Klinkt misschien allemaal wat ‘ver van je bed’, maar dat is het niet, hoor. Vanmechelen kan het zo mooi verwoorden dat het eigenlijk poepsimpel lijkt. En wil je de uitleg niet horen, dan geniet je toch gewoon van dat wat je ziet? Lekker makkelijk. Voor elk wat wils.

Braking The Cage
Temptation

Zwartberg

Niet alleen de naam van het project is bijzonder; ook de site waar LABIOMISTA neergestreken is, heeft een apart verhaal.

We kwamen namelijk terecht op de oude site van Zwartberg, een van de drie oude mijnsites van Genk. Waar je de sporen van de andere vergane mijnsites nog altijd kan zien, blijft er van de mijn van Zwartberg niets meer over. Zwartberg was namelijk in 1966 de eerste mijn die de deuren diende te sluiten. De mijnen sluiten, was toen synoniem voor alles met de grond gelijkmaken. Van enig behoud van industrieel erfgoed had men toen – helaas - nog niet echt gehoord.

Het vrijgekomen gigantische terrein werd opgekocht door de familie Wouters die er de bekende (en helaas beruchte) zoo van Zwartberg op opende. Na het verplicht sluiten van de zoo in 1997, duurde het nog tot 2015 alvorens de eerste ideeën voor een LABIOMISTA in het hoofd van Koen Vanmechelen begonnen te rijpen. In de zomer van 2019 openden de deuren van de indrukwekkende site zich voor het grote publiek.

Een plaats dus met een verhaal en zoals je weet, maakt ons hartje dan altijd een extra sprongetje 😉 .

Koen Vanmechelen als gastheer

De kunstenaar zélf werd onze perfecte gastheer; allé, via de audiogids natuurlijk. Op zo'n 35 plaatsen vertelt hij ronduit zijn eigen verhaal.

De kinderen werden dan weer door de immer gewaardeerde Tom Van Dyck én Koen Vanmechelen op sleeptouw genomen. Twee verschillende audiogidsen, maar toch vertellen beiden min of meer hetzelfde, zij het voor de kinderen op een ludiekere manier. Geen probleem dus om tijdens de bedrijven door vrolijk onder elkaar te vergelijken en verder te discussiëren over wat precies verteld werd. Knap gezien.

Slingerend wandelpad

Eenmaal in het park binnen, stonden we onmiddellijk oog in oog met enkele kunstwerken. De verkenning kon dus beginnen.

In de beschermde Villa OpUnDi, de oude directeurswoning van de mijn, kwamen we vooreerst als opwarming de geschiedenis van de site te weten.

Terug buiten werden we onder The Battery, aka het kloppend hart van het atelier van de kunstenaar, geloodst. Het is een gebouw dat, hoe kan het ook anders, bol staat van de symboliek. De zwarte steen verwijst naar het mijnverleden en het atelier is de symbolische én letterlijke buffer tussen de ene vogelkooi met de planteneters aan de ene kant van het gebouw en de indrukwekkende volière met de twee indrukwekkende vleesetende zeearenden aan de ene kant.

 

Wandelen in LABIOMISTA
Credits @Evi en de Spruitjes

Verrassingen alom

En zo gaat het bezoek eigenlijk verder. Via een slingerend anderhalve kilometer lange wandelpad laveerden we door het beeldenpark. We vielen van de ene verbazing in de andere; we gingen van het ene bijzondere verhaal naar het andere. Wist je trouwens dat Koen Vanmechelen amper 17 jaar oud was toen de eerste ideeën over de Cosmogolem in zijn hoofd kwamen opborrelen. Fenomenaal toch! Zeker als je nu ziet dat deze Cosmogolem over heel de wereld verspreid de rechten van het kind in de spotlight zetten.

We verlieten wel eventjes het pad om in het protected paradise onder andere naar de zwarte ooievaars te gaan kijken. Dit 12 hectare uitgebreide paradijs grenst ineens aan het Nationaal Park Hoge Kempen. Past dus perfect in de visie van de kunstenaar om met zijn kunst niet in een ivoren toren te zitten maar altijd en overal te proberen een symbiose te creëren met de omgeving. Het is namelijk de bedoeling om van hieruit de ooievaars terug into the wild te sturen.

De ooievaars zijn niet de enige dieren die we te zien kregen. Ook dromedarissen, struisvogels, lama’s, emoes, nandoes, alpaca’s, bijen én natuurlijk de fameuze kippen spelen een hoofdrol in LABIOMISTA; een leuke knipoog ook naar de verdwenen dierentuin.

Black Story Baby - zwarte ooievaars in LABIOMISTA
Credits @Kris Vervaeke

Wat vonden we ervan?

Ondanks het feit dat we al her en der werken van de kunstenaar gezien hadden, was het bijzonder fijn om eens in LABIOMISTA een beetje in het hoofd van Koen Vanmechelen te kijken en dieper in te gaan op het waarom van zijn oeuvre.

Eenmaal de grassen en gewassen in het park in volle groei zullen staan, zal het écht een oase van rust net naast het Nationaal Park Hoge Kempen, zijn. Een dikke aanrader.

Btw: if nature calls (met andere woorden, moet je pipi doen), dan moet je zeker de toiletten van het fenomenaal mooie LabOvo eens opzoeken.

Katrien

Ze doet niets liever dan samen met Regis en hun 3 tienerzonen met veel goesting over hun uitstappen te schrijven.
Dol op 'petites histoires' en verborgen parels; houdt van reizen; altijd in voor een goed boek of een meeslepende podcast; maakt graag tijd voor een museum of een wandeling; houdt wel van kunst met een hoekje af.