Op naar het Africamuseum met kinderen

Het AfricaMuseum, zoals het museum zichzelf ook noemt, stond om verschillende redenen op ons verlanglijstje. Onze kinderen van 9 en 11 mochten zeker wel eens iets meer opsteken over wat Midden-Afrika allemaal te bieden heeft. Ook de plaats van Congo in de Belgische geschiedenis mocht daarbij niet ontbreken.

Totaalbeleving in het AfricaMuseum

Als ouders waren we dus al overtuigd. De kinderen, tja, die stonden niet meteen te springen. De website van het AfricaMuseum kwam dan ook goed van pas om hen warm te maken. Die website is trouwens een must als je jezelf en je kinderen een lange wachtrij aan de kassa wil besparen: met online gekochte tickets (de toegang voor kinderen is gratis!) kan je die wachtrij voorbij lopen.

Maar zover waren we nog niet. Eerst naar Tervuren! In ons geval met de auto, en die moest ook geparkeerd worden. De parking van het museum is een optie, als u met een rupsvoertuig rijdt. Dat bleek echter pas toen we de parking al opgereden waren… We konden ons volgens onze zoon zo inleven in hoe een Afrikaanse weg aanvoelt na een stortvloed. En neen, hij was niet aan het overdrijven. Parkeren langs één van de lanen in het park was een veel betere optie. Er is trouwens ook een tramhalte vlakbij.

Een wandeling naar het museum is zeker geen opgave. Het museum ligt in een mooi park en de vijver, die in ons geval nog een laagje ijs droeg, moest natuurlijk eens bestudeerd worden. In warmere tijden is het hier zeker gezellig picknicken (hint hint). Buiten zie je ook goed het contrast tussen het gerenoveerde oude museum en het gloednieuwe ontvangstgebouw."

AfricaMuseum

AfricaMuseum en haar prachtige zalen

Het ontvangstgebouw is een transparant gebouw van Stéphane Beel Architects. De opbouw is zeer functioneel. Boven vind je Bistro Tembo (niet geprobeerd want volzet) en ook de dichtstbijzijnde toiletten. Jassen konden we kwijt in de vestiaire beneden. Nog een papieren plattegrond en hup, we waren klaar voor de oversteek. We stapten de lange metrogang door naar de kelders van het museum uit 1910. Een grote prauw leverde zeer praktische commentaren over waterdichtheid op van onze kinderen. 

De eerste zaal, die we zagen na een muurschildering die aangeeft dat er een heel levendige discussie was over wat al dan niet in het museum thuishoort, zorgde meteen voor vragen. Hier staan beelden die blijkbaar in het vroegere museum tentoongesteld werden, maar nu verbannen zijn. Zoonlief wou weten waarom. Van een aantal werken was dat snel duidelijk, van een aantal andere niet.

Wat wel duidelijk was, was dat we niet de enigen waren die dit uitstapje hadden gepland. De drukte belette ons echter niet om ons te vergapen aan de traditionele maskers, kledij, beeldjes, wapens,…

In de zaal vol kleurrijke vlinders en grote kevers (zoek de goliathus goliathus) of bij de vitrine met de krokodillen lijkt de tijd stil gestaan te hebben. Gevoelige zieltjes vinden de bokalen met dieren op sterk water, de netjes gesorteerde apenschedeltjes en de lade met geconserveerde vogeltjes misschien maar triest maar onze kinderen waren gefascineerd. De olifant en de giraf zijn imposant en de leeuwen staan zo opgesteld dat ze je kunnen bespringen. Er zijn ook diertjes zoals wormen, termieten en parasieten en onze kinderen konden dat kleine grut ook door een microscoop bekijken.

AfricaMuseum

Een stukje geschiedenis...over Afrika natuurlijk!

De koloniale geschiedenis komt ook aan bod. Het gruwelijke verhaal over het uitmoorden van een dorp, inclusief de onthoofding van een stamhoofd, liet ons niet onbewogen. Als ouder geef je de uitleg die je hierover denkt te moeten geven. Het museum zegt op één van de tekstpanelen dat het een levendig forum wil zijn over de koloniale periode. Iets meer uitleg is dan soms toch wel nodig. In de pronkerige ronde zaal staan nog de goudkleurige beelden met titels als  “België schenkt Congo de beschaving”. Ze mochten niet gewijzigd worden omdat ze behoren tot een beschermd monument.

Maar er zijn ook luchtigere zaken. ‘Moseko’ bijvoorbeeld, een verkeersrobot op zonne-energie met het hoofd van een politieagente. Of de muziekinstrumenten waarvan je er ook eentje mag bespelen. Er zijn ook virtual reality brillen. Op de plattegrond zie je trouwens meteen waar er zaken betast mogen worden, waar er aanraakschermen zijn,… Overzichtelijk en ook kindvriendelijk want zo’n zaken spreken hen natuurlijk aan.

Mocht het toch wat actiever mogen, dan is er buiten genoeg te beleven. Onze kinderen waaiden na ons bezoek uit op een tof speeltuintje, ontdekt bij onze zoektocht naar een parkeerplaats. Het is te vinden wanneer je van aan de rotonde met de musicerende dieren in de richting van het centrum van Tervuren wandelt. Tijd om de (slinger)aapjes uit het museum na te doen!"