C-mine Genk met tieners: een verrassende blast from the past

Vakantie in eigen land is de ideale manier om snel een portie instant vakantiegevoel bij te tanken.

Dit keer pikten we er opnieuw Genk uit. Genk heeft veel mooie plekjes om met tieners te bezoeken (zie maar wat we allemaal al in Genk deden) en nu stond C-Mine op de agenda. 

Als C-Mine nog geen belletje zou doen rinkelen, dan zal ‘Winterslag’ dit ongetwijfeld wel doen. Samen met Waterschei en Zwartberg, was Winterslag het centrum van dé Limburgse steenkoolindustrie. De schachten draaien ondertussen al decennia niet meer en er wordt zelfs geen gram steenkool meer uit de mijn gehaald. En toch kan je niet ontkennen dat het er ooit een bedrijvigheid van jewelste was. De herinnering aan de mijnperiode wordt namelijk op site als C-Mine – gelukkig maar - levendig gehouden. 

Industrieel erfgoed

C-Mine is duidelijk industrieel erfgoed zoals we dat graag zien. Het is een site waar je nog echt kan zien dat er inderdaad vroeger industrie was. We konden er trouwens niet naast kijken. Pal in het midden van de verschillende oude fabrieksgebouwen staan nog enkele gigantische schachtblokken te blinken. We trokken naar deze mijnsite met twee punten op de agenda. Vooreerst wilden we de expeditie over het mijnverleden doen. Daarnaast stond ook een bezoek aan de tijdelijke tentoonstelling rond het werk van de Italiaanse designer Enzo Mari op de planning.  
 

Op naar het Energiegebouw van C-Mine

Het centrale gebouw is het oude energiegebouw van de mijnsite. De start kon alvast niet beter zijn. We hadden net buiten de gigantische mijnschachten bewonderd, maar eenmaal binnen kwamen we echt wel ogen te kort. In deze indrukwekkende hal zagen we nog tal van kleine en grotere sporen van wat het vroeger moet geweest zijn. Neem zoals ons dus zeker ook eens de tijd om in deze centrale hal rond te slenteren.

C-Mine Genk
Energiegebouw

Expeditie C-Mine

Met het toegangsticketje kregen we ineens ook een audiogids mee om aan de expeditie te beginnen. Hiervoor daalden we enkele meters onder de grond waar we op een heel originele manier leerden over het zware leven van de mijnwerkers. 

C-Mine is geen gewoon museum. Er werd duidelijk heel goed nagedacht hoe het verhaal over de kompels voor alle leeftijden op een leuke en originele manier kan verteld worden. Zo kropen we onder vier gigantische kokers, trokken door de buik van een luchtschacht en manipuleerden allerlei wieltjes en knoppen om te horen hoe lawaaierig het er destijds wel was. 

Het verhaal over de witte en de zwarte gang was er ook wel verrassend weetje. De witte gang om de propere mijnwerkers naar de mijn te brengen terwijl de zwarte gang de kompels terug naar het daglicht brachten. Maar vooral, de een had geen contact met de andere. Kwestie van de propere kompels niet te ontmoedigen… Geen wonder dat een ‘mijncarrière’ niet lang kon duren… 

Uitzicht vanop een mijnschacht

En dan was het tijd om de meer dan 400 treden omhoog te klimmen (jawel, we hebben ze allemaal geteld, zo zijn we wel 😉) om boven op de mijnschacht van het uitzicht te kunnen genieten. (kleine tip: als het koud is , aarzel dan niet om een muts en sjaal mee te grissen uit de auto want bovenaan de mijnschacht kan het best aardig waaien – zegt degene die net die accessoires niet mee genomen had… ) Geen nood, je kan de klim wel skippen  als je er geen zin in hebt. Daar boven hadden we een prachtig zicht over de site en de verschillende mijnterrils. De inspanning van het klimmen werd dus flink beloond. 

Eenmaal terug beneden passeerden we nog de visueel voorgestelde snelheid van mijngas; ook goed gedaan. 

Afsluiten deden we met een ronde VR. Geen nood, in tegenstelling tot hetgeen vaak het geval is, moesten we helemaal niet lang wachten vooraleer we zelf een VR-bril konden opzetten. Er waren er meer dan genoeg. In deze VR werden we meegenomen naar de dag voor het grote Sint Barbarafeest en konden we even proeven van de noeste arbeid onder de grond tijdens de productieslag aan de vooravond van dit grote feest. 

c-mine Genk
wat een zicht!

Hongerrr

We hadden wel wat honger gekregen van de expeditie. Gelukkig konden we op de site zelf in het restaurant een plekje scoren om snel een hapje te eten. Maar vooraleer ons voetjes onder de tafel te schuiven, wilden we toch eerst nog eens de erfgoedfilm zien. Best wel boeiend. 

Enzo Mari

Na de middag bleven we in het energiegebouw voor een bezoekje aan de tijdelijke expo rond Enzo Mari. Enzo Mari is een atypische Italiaanse designer. ‘Atypisch’ omdat hij niet voor de elite wilde ontwerpen, maar wel voor de gewone mens. Op zijn tekentafel ontstonden dus geen voorwerpen om enkel naar de kijken, maar wel voorwerpen die er best heel mooi uitzagen maar die ook best heel functioneel waren. Enzo Mari ging zelfs zover dat hij zijn ontwerpplannen voor iedereen toegankelijk maakte zodat iedereen deze ontwerpen kon maken. 

De expo zelf bestaan uit twee delen. Vooral het tweede deel, waar de voorwerpen tussen de machines van het energiegebouw tentoongesteld werden, kon ons wel bekoren. 

Deze expo loopt trouwens nog tot eind mei van dit jaar en is een onderdeel van de Triënnale van Milaan. 

Enzo Mari
Enzo Mari

Doolhof van C-Mine

Bij het buitengaan moesten we uiteraard nog eens door het cortenstalen doolhof. Dit doolhof is trouwens een kunstwerk van Gijs Vanvaerenbergh die ook het beroemde doorkijkkerkje in Borgloon ontworpen hebben. 

Doolhof Gijs Vanvaerenbergh
Doolhof Gijs Vanvaerenbergh

Wat vonden de tieners van C-Mine?

De originele manier waarop bij C-Mine over het mijnverleden verteld wordt en vele authentieke elementen die op de site bewaard gebleven zijn, kon de tieners wel bekoren. Dus jawel, C-Mine is zeker een plaats om met tieners eens langs te gaan. 

What else?

Heb je nog tijd en zin om Genk verder te bezoeken, dan raden we je aan om ons verslag over Labiomista en over ons kartingavontuur eens te lezen. Je leest het goed, in Genk is er zeker voor elk wat wils. 

Als je nog inspiratie nodig hebt, dan moet je eens in C-Mine gaan snollen in de originele gigantische hangende folder. 

c-mine
scheuren maar...
Katrien

Ze doet niets liever dan samen met Regis en hun 3 tienerzonen met veel goesting over hun uitstappen te schrijven.
Dol op 'petites histoires' en verborgen parels; houdt van reizen; altijd in voor een goed boek of een meeslepende podcast; maakt graag tijd voor een museum of een wandeling; houdt wel van kunst met een hoekje af.