Winterwandelen op het mooiste plekje van Vlaanderen

Bij de naam ‘Nationaal Park’ denken we meestal aan de uitgestrekte natuurgebieden in de Verenigde Staten, maar we vergeten al snel dat er ook in Vlaanderen unieke natuurplekken zijn die die titel ‘Nationaal Park’ mogen dragen. Intussen zijn er al vier natuurgebieden die de eretitel kregen, en wij gingen een weekend op pad in Nationaal Park Hoge Kempen, die ooit als allereerste de officiële titel van Nationaal Park kreeg. Stap je mee?

We moeten eerlijk zijn, het was niet de eerste keer dat we hier kwamen wandelen. Als West-Vlamingen die graag wandelen in een uitgestrekt natuurgebied, komen we voor weekendjes weg algauw terecht in de Ardennen of in Limburg. Het Nationaal Park Hoge Kempen is ons dus niet vreemd. En omdat het zo veelzijdig is, blijven we er naar terug komen (met heel veel plezier!).
 
Het leuke is ook dat het Nationaal Park Hoge Kempen werkt met 9 toegangspoorten, telkens met een eigen parking, informatieborden of bezoekerscentrum en verschillende activiteiten. Zo bezochten we al Toeganspoort Pietersheim gekend voor het mooie waterkasteel en de grote speeltuin bij de kinderboerderij, Toegangspoort Kattevennen voor het ruimtemuseum en de Stokkemanroute. De Toegangspoort Mechelse Heide heeft een superleuk speelbos en Toegangspoort Lieteberg is uiteraard gekend voor het fantastische Blotevoetenpad. Dit keer sliepen we in Maasmechelen, en dus stond de hoofdtoegangspoort en Station As op het programma. Spannend!

Ooit al eens gaan winkelen bij Maasmechelen Village? Dan heb je vanuit die winkelstraat waarschijnlijk al de schachtbokken zien blinken uit de verte. Nadat de dochter een stuk van haar zakgeld had uitgegeven in de winkelstraat (ouders met tieners zijn bij deze alvast gewaarschuwd, dit is een gevaarlijke plek voor de portemonnee 😊), stappen we richting de hoofdtoegangspoort en het bezoekerscentrum. We krijgen er een hele hoop info en kiezen de wandeling uit die we gaan maken. Het wordt de paarse van 9,5 kilometer, die niet alleen langs het meer komt, maar ook boven op de terril, wat volgens velen het ‘mooiste panorama van Vlaanderen’ is. Eens gaan uittesten of dat echt zo is! 

Via gemakkelijke bewegwijzering en leuke paden gaan we op weg naar de top van de terril. Er zijn hier trouwens verschillende terrils, want we zitten hier natuurlijk in het hart van het mijnverleden van Limburg. Heel moeilijk wandelen is het absoluut niet, maar de top naar de terril is een klein kuitenbijtertje. Het wandelpad geeft zelfs een stijging aan van 13 %. Die inspanning is echter de moeite meer dan waard, want wat een uitzicht boven op de top van de terril. ‘Het mooiste panorama van Vlaanderen’ is wat ons betreft absoluut niet gelogen. We genieten van het uizicht, picknicken boven op de top van terril en vervolgen dan onze weg.

Intussen zijn we weer afgedaald van de terril en lopen we langs de boorden van het meer. Wat een rust hier. Bij verschillende doorkijkjes houden we even halt om te genieten van het mooie uitzicht en van de rust die hier heerst. Er zijn hier trouwens grote plannen, want na ‘Fietsen door het Water’ in Bokrijk en ‘Fietsen door de Bomen’ in Bosland zal hier een drijvend wandelpad van 350 meter worden aangelegd. Binnen een paar maanden kan je hier wellicht dus al lopen over het water. Alvast een reden voor ons om later zeker nog eens terug te keren. 
 

Intussen hebben we er al een fantastische wandeling op zitten en is het bezoekerscentrum weer in zicht. Hier kan je nog iets drinken, en kunnen de kinderen spelen in de uitgebreide speelkuil, of kan je de trappen van de schachtbok van de voormalige mijn van Eisden beklimmen en vanop 24 meter genieten van het uitzicht. Of net zoals ons met een warme choco heerlijk languit nagenieten van een heerlijke wandeldag. Op naar meer morgen! 

Eigenlijk is deze toegangspoort meer bedoeld voor de ‘trappers’ dan voor de ‘stappers’, maar ook hier is er van alles te beleven. Op Instagram zag ik al verschillende keren keileuke foto’s voorbijkomen van de kunstige oude treinstellen die werden bespoten met graffiti, dus uiteraard wilden wij hier ook naartoe. 
Station As speelde jarenlang een belangrijke rol in de steenkoolontginning, want van hieruit vertrokken de mijnwerkers en kolenwagens naar de mijnen in de buurt. In het voormalig stationnetje zit nu een restaurant, en het perron is ingericht als terras. Leuk om te zien!

Intussen is het zachtjes beginnen sneeuwen, en hebben we de toegangspoort helemaal voor ons alleen. Het decor met de verschillende treinstellen met graffiti – om ter kleurrijkst – is echt een paradijs om een foto’s te maken. Meer dan 20 kunstenaars bespoten de 6 treinstellen met alle kleuren van de regenboog. Ik kan me voorstellen dat locals deze plek met veel plezier gebruiken voor communiefoto’s. Ook de dochter maakt volop foto’s en filmpjes. Hou ook de informatiekanalen van Het Nationaal Park en van Station As in de gaten, want in 2024 wordt zelfs een street art route gecreëerd met deze toegangspoort als start van een wandeling vol met instagrammabele kunst. 

We beëindigen ons bezoek met een klimpartij op de 31 meter hoge uitkijktoren, maar het is te bewolkt om heel ver te kunnen kijken. De volgende keer komen we met zon van het panorama genieten.

Nationaal Park, heel graag tot snel ! :-)